വല്മീകം

വല്മീകം (കഥ )
^^^^^^^^^^^^^^^^^^
വാനം കാർമേഘം പുതച്ചിട്ട് മാസങ്ങളായിരിക്കുന്നു.
ഇടിവെട്ടിയാർക്കുന്ന ഇടവപ്പാതിയും തുള്ളിക്കൊരുകുടംപെയ്യുന്ന തുലാവർഷവും കുട്ടികൾക്കു കടങ്കഥയിട്ടു കളിക്കാനുള്ള മിത്തുകളാകുന്നു..

മേടമാസത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ച് സൂര്യൻ ഉരുക്കിയിട്ടിട്ടുപോയ ടെറസ്സ് കെട്ടിടത്തിനുള്ളിലെ അസഹ്യമായ ചൂടിനെവെറു ത്ത്, വെടിഞ്ഞ് മുറ്റത്തെ തൈമാവിൻചോട്ടിലെ ചാരുകസാലയിൽ ഞാത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന അറുപതു വാട്ട്സ് വെട്ടത്തിലിരുന്ന് ഒരു തിരക്കഥയ്ക്കു രൂപംകൊടുക്കുകയായിരുന്നു, ഇപ്പോൾ ഇടവേളയായിരിക്കുന്നു. ഒരു സസ്പെൻസ് കഥ. എഴുതിയത് ഒരാവൃത്തി വായിച്ചുനോക്കിയപ്പോൾ എനിക്കുതന്നെ ഭയം തോന്നി.

എന്റെ ഭയത്തെ ഞെട്ടലാക്കിക്കൊണ്ട് കെട്ടിൽക്കിടന്ന “മണിയൻ” കുരച്ചുചാടി.

“നാശംപിടിച്ച പട്ടീ..പേടിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞല്ലോ..?”

ഭയത്തോടെയാണ് ഞാനതു പറഞ്ഞതെന്ന് മണിയനു മനസ്സിലായെങ്കിലും കൃത്യം ഉപേക്ഷിക്കാനാവാഞ്ഞ് ശൗര്യം കുറച്ച് വീണ്ടും കുരച്ചുകൊണ്ടിരിന്നു.
മണിയന്റെ അണമുറിയാത്ത അമർഷത്തിന്റെ കാരണം തേടി എഴുത്തുപകരണങ്ങളും മറ്റും താഴത്തു വച്ച് നടന്നു.
ഗേറ്റിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് ശ്വാനഗർജ്ജനം.....
ഗേറ്റിനടുത്തെത്തുമുമ്പേ...പരിചിതശബ്ദം..

“ചേട്ടാ വേഗം കൊളുത്തെടുത്തേ....!”

അത്യാവശ്യമാണെന്ന ധാരണ എന്നെ വേഗമുള്ളവനാക്കി. താഴത്തെ കൊളുത്തെടുത്തുതീർന്ന നിമിഷത്തിൽ ഗേറ്റ് വലിച്ചുതുറന്ന് നാലഞ്ചു ചെറുപ്പക്കാർ വീടിന്റെ വശത്തേക്കോടി.
എട്ടുകെട്ടും പടിപ്പുരയും ഉണ്ടായിരുന്ന തറവാടിന്റെ പൊളിച്ചെഴുത്തിൽ, പേരിനുമാത്രം നിലനിറുത്തിയ പഴയ പടിപ്പുര ലക്ഷ്യമാക്കിയാണ് അവർ ഓടുന്നത്.

“എന്താ, എന്താ അവിടെ......?”

ഭയത്തോടെ അവരുടെ പിന്നാലെ എത്തി, തട്ടിൻമുകളിലേക്ക് ഏണിചാരിക്കയറുന്ന അവ്യക്തരൂപങ്ങളെ നോക്കിച്ചോദിച്ചു

“ആരാ....?

“ഞാനാ...... ഭരതൻ “

“ എന്താണവിടെ ?“

“ ദണ്ഡ തിരയുകയാ “

“എന്തിനാ;ആയുധം”

“ചേട്ടനൊന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ ? നമ്മൾ ഹിന്ദുക്കൾ, നപുംസകങ്ങളെന്നാ അവന്റെയൊക്കെ വിചാരം.........”
മറ്റു ചെറുപ്പക്കാർ മച്ചിൻമുകളിലെത്തിയതായി ശബ്ദംകൊണ്ട് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

“ ഭരതാ എന്താണിങ്ങനെ.........എന്തുണ്ടായി.......?”

“ അവരും ഉണ്ടാക്കി”

ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെനിന്ന അവസ്ഥയെ ഇരുട്ടിലും മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ട് ഭരതൻ തെളിച്ചുപറഞ്ഞു,

“ അവരും ഉണ്ടാക്കിയെന്ന് ............. ചാവേർ സംഘം”

വേണ്ടാ എന്ന് വിചാരിച്ചതാണ്. പക്ഷേ അടക്കിനിറുത്തുംമുൻപേ പുറത്തുചാടി.

“ ഉണ്ടാക്കിച്ചതല്ലേ......?

“ ആര്............?”

പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ചലനവേഗത്തോടെ ഭരതൻ, എനിക്കുമുൻപിൽ വന്ന് നിന്നു. ചോരത്തിളപ്പേറ്റുന്ന ശ്വാസം എന്റെ മുഖത്ത് തീക്കാറ്റൂതി.......

“ ആരുണ്ടാക്കിയെന്നാ ചേട്ടൻ പറയുന്നത് ?”

ചലനത്തെപ്പോലെ ചടുലമായ വാക്കുകൾ.

“ നിങ്ങൾ”

തറപ്പിച്ചാണ് പറയാൻ ശ്രമിച്ചതെങ്കിലും ശബ്ദം ചിലമ്പിപ്പോയി.

“നിങ്ങളോ......... ഓഹോ..എന്നാണു സുന്നത്തു നടത്തി മറ്റവനായത്?”

അവന്റെ കണ്ണുകൾ തീക്കട്ടകളായി. ഉലയിൽനിന്നു ചുട്ടുപഴുപ്പിച്ചെടുത്ത ചുരികയെ നോട്ടങ്ങൾ കടംകൊണ്ടു. ഇരുട്ടിലൂടെ പാഞ്ഞുവരുന്ന ചുരികദ്വയം
കണ്ണുകളി‍ൽ കുത്തിക്കയറുന്നതായിത്തോന്നി.

“ഇരുപത്തിയെട്ടു വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ്, ചേട്ടനല്ലേ എന്നെ അമ്പലത്തിനടുത്തുള്ള മൈതാനത്തിലെ ‘സംഘസ്ഥാനിൽ‘ കൊണ്ടു പോയി ‘നസ്തേ സദാ വത്സലേ മാതൃഭൂവേ..........’എന്ന പ്രാർത്ഥനാഗാനം ചൊല്ലിപ്പഠിപ്പിച്ചും, നമ്മൾ ഹിന്ദുക്കൾ സംഘടിക്കേണ്ട ആവശ്യകതയെപ്പറ്റിയും ഘോരഘോരം പ്രസംഗിച്ചതും”

അവന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ ഖഡ്ഗം രാകുന്നതിന്റെ രവം കുടിപാർത്തു. അരവും വാൾത്തലയും ഉരുമുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അസഹ്യമായ ശബ്ദം പടവുകൾ കയറി. ആരോഹണം.
ഞാനതു കേൾക്കുന്നില്ല......,മറുപടി പറയുകയായിരുന്നു. നാവുകൊണ്ടല്ല..... ഭൂതകാലത്തെ കൈയെത്തിപ്പിടിച്ച മനസ്സുകൊണ്ട്. അവനോടല്ല.,എന്നോടുതന്നെ.
മദ്യവും കഞ്ചാവും ചെറുപ്പക്കാരുടെ ചെറുപ്പത്തിന്റെ പ്രതീകമായി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്ന കാലഘട്ടം. ആശിച്ചതു ലഭിക്കാതെ വന്നപ്പോൾ, അടക്കിനിറുത്തിയിരുന്ന അമർഷം അതിക്രൂരവിപ്ലവത്തിലേക്കു തിരിച്ചുവിടാൻ വെമ്പൽകൊണ്ട യുവത്വത്തിന്റെ ചിന്ത മരവിച്ച കാലഘട്ടം.അന്തജനും അഗ്രജനും വർഗ്ഗവും വർണ്ണവും ഇല്ലാത്ത ചെറുപ്പക്കാരെ വാർത്തെടുത്ത സംതൃപ്തിയോടെ ഞാൻ അവർക്കന്ന് അഗ്രേസരനായി. അഭ്യാസത്തില്‍നിന്നുടലെടുക്കുന്ന മനോധൈര്യത്തിനു മാദ്ധ്യമമായാണ് അന്ന് കളരിയും കബഡിയും ആയുധവുമൊക്കെ പരിശീലിപ്പിച്ചത്. അന്നു ഭരതനു പത്തുവയസ്സോളം പ്രായം വരും.

“എത്രയാ?”

ഭരതന്റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തയിൽനിന്നുണർത്തി.
ഇരുട്ടിൽനിന്ന് ആരുടെയോ മറുപടി.

“പത്ത്"

“പത്തെങ്കിൽ പത്ത് അത്രയും ആയല്ലോ; അമ്പലത്തിന്റെ കിഴക്കേ നടയിൽ, നമ്മുടെ സേവകർ കാത്തുനില്പ്പുണ്ട് ഇതുംകൂടെ , വേഗം അവിടെ എത്തിക്കൂ”

ഭരതന്റെ ശബ്ദത്തിനു ആജ്ഞയുടെ ഗാംഭീര്യം !
“ ഭരതാ ..ഇതെന്തിന്റെ പുറപ്പാടാ..?"

ശബ്ദത്തിനു ചിലമ്പലിന്റെ നേർമ്മ. അവനറിഞ്ഞൂ, ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചുകാണുമോ, എന്റെ തളർച്ചയ്ക്കും, അറിവില്ലായ്മയ്ക്കും മുമ്പിൽ അവൻ വാചാലനായി, അദ്ധ്യാപകനായി!

“ആർഷഭാരതത്തിന്റെ അടിത്തറയാണു ഹിന്ദുമതം. അതിന്റെ ആണിക്കല്ലാണു നമ്മുടെ സംഘടന. അല്ലാതെ ഭാരാതാംബയെ മാനഭംഗപ്പെടുത്തി, കൈകാലുകൾ വെട്ടിമാറ്റി, പരിശുദ്ധരുടെ നാടു പണിത മറ്റവന്മാരുടെ...;”

ആവേശം കിതപ്പായി, കിതപ്പ് വായ്ത്താരിക്ക് അർദ്ധവിരാമമിട്ടു. ഇടവേളയിലെപ്പോഴോ. നാവനങ്ങി.
“ഭരതാ‍..അതന്നത്തെ ഭരണകർത്താക്കളുടെ ചിന്തയിലെ വൈകല്യമായിരുന്നു. പിന്നെ; വിദേശികളുടെ തന്ത്രമായിരുന്ന ഭിന്നിപ്പിച്ചു ഭരിക്കലിന്റെ ദൂഷ്യഫലവും..... പക്ഷേ... ഇപ്പോൾ ഈ ആയുധശേഖരണത്തിന്റെ പ്രസക്തി?”
പൂർവാധികം ശക്തിയോടെ ഭരതന്റെ വാക്കുകൾ അണമുറിച്ചാർത്തു.

“ഇന്നലെ കവലയിലെ ചന്തയിൽവച്ച് നമ്മുടെ രാഘവനെ മീൻകാരൻ സത്താറ് തല്ലി. കാരണം തിരക്കിച്ചെന്ന നമ്മുടെ സംഘക്കാരെ അവന്റെ ആളുകളെ വടിയും കല്ലുംകൊണ്ട് ആക്രമിച്ചു. പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം നമ്മുടെ പ്രവീൺ മീൻ വെട്ടാനുപയോഗിക്കുന്ന കത്തിയെടുത്ത് അറിയാതെ ഒന്നു വീശിക്കാണും. സത്താറിന്റെ കൈപ്പത്തി തറയിൽ തെറിച്ചുവീണെന്ന്.പ്രതികാരമാണുപോലും പ്രതികാരം!!, ഇന്നു വൈകുന്നേരം അവന്മാർ നമ്മുടെ സംഘസ്ഥാനില്‍ കയറി ഫോട്ടോകൾ തല്ലിത്തകർത്തു.ധ്വജസ്തംഭത്തെ തകർത്തെറിഞ്ഞു. ആളുകളെ മൊത്തം അടിച്ചുചതച്ചു. പ്രവീണിന്റെ നില വളരെ ഗുരുതരമാണ് .മെഡിക്കൽ കോളേജിലെ ഐ.സി.യൂവിലാണ്,അവനെന്തെങ്കിലും പറ്റിയാൽ,.............?

ഭൂമിയെ ചവിട്ടിമെതിച്ച് ഭരതൻ നടന്നുപോയി. അറിയാതെ മനസ്സ് തേങ്ങി, പ്രവീണിനൊന്നും സംഭവിക്കരുതേ!
ചാരുകസാലയിൽ വന്നുകിടന്നു. എഴുതാൻ ശ്രമിച്ചൂ. വിരലുകൾ മരവിച്ചിരിക്കുന്നുവോ ? വായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, അക്ഷരങ്ങളില്ല... താളുകളിൽ കറുത്ത പൊട്ടുകൾമാത്രം.
മത്സ്യക്കച്ചവടത്തിൽ, ചില്ലറപ്പൈസയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള വിലപേശൽ ഇതാ ജാതിപ്പിശാചിന്റെ സംഹാരതാണ്ഡവത്തിന് ജതിസ്വരമാകുന്നു. ചാരിക്കിടന്നു. കണ്ണുകൾ മെല്ലെ അടച്ചു.

‘മിസ്റ്റർ.. നായർ; അന്ന് നിങ്ങൾ ആരോഗ്യമുള്ള, സഹൃദയത്വമുള്ള പുതിയ ചെറുപ്പക്കാരെ വാർത്തെടുക്കുവാൻ വേണ്ടിയാണ് അഭ്യാസങ്ങൾ പരിശീലിപ്പിച്ചത് പക്ഷേ; ഇന്ന്, ആഭാസമായി പ്രയോഗിച്ച് അപരന്റെ ശിരസ്സ് തകർക്കാൻവേണ്ടി ആ ആയുധങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ പടിപ്പുരയില്‍നിന്ന് എടുത്തുകൊണ്ടുപോയിരിക്കുന്നു. അന്നതവിടെ കൊണ്ടിട്ടശേഷം നിങ്ങളവയൊക്കെ അവഗണിച്ചു. പരിഗണിച്ച ഭരതനും കൂട്ടരും അതെടുത്തുകൊണ്ടുപോയപ്പോൾ, നിങ്ങളെന്തേ തടഞ്ഞില്ലാ?ഭീരു...ഒരുകാലത്ത് അനുയായികളായിരുന്നവരെ നിങ്ങളിപ്പോൾ പേടിക്കുന്നൂ...അല്ലേ... ?’
ആരാണ് ചോദ്യകർത്താവ്..?..ചുറ്റും നോക്കി. ഇല്ല..ആരുമില്ല..
‘അതോ നിന്റെ സഹോദരങ്ങളെ കശാപ്പുചെയ്യാൻ നീയും കൂട്ടുനില്ക്കുന്നോ?’

“ഇല്ലാ‍ാ‍ാ‍ാ‍ാ‍ാ‍ാ”

ഉറക്കെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. ചുറ്റുപാടും നോക്കി.... ആരാണ്..? ആരാണീ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നത്, ഇരുളിൽ എവിടെയാണ് അയാള്‍ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ?
‘ഇരുളിലല്ലാ.....സൂക്ഷിച്ചുനോക്കൂ....നിങ്ങളിൽത്തന്നെ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന എന്നെ....എന്താ മനസ്സിലായില്ലേ....?
മനസ്സിലായി................... !
‘പക്ഷേ; തടുക്കുംമുൻപേ അവർ പടിതാണ്ടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നൂ... കാലത്തെപ്പോലെ വേഗത്തിലാണ് അവരുടെ നീക്കങ്ങൾ... മുന്നും പിന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. ഇടവും വലവുംനോക്കുന്നില്ല.... ഇന്നത്തെ യുവത്വത്തിന്റെ ശാപമാണത്... ശാപമോക്ഷത്തിനവർ ശ്രമിക്കുന്നില്ല...കൊടുത്താൽത്തന്നെ സ്വീകരിക്കാനും തയ്യാറല്ലാ...ഞാൻ അശക്തനാണ് ; മനസ്സേ....'
‘ഇല്ല; വൈകിയിട്ടില്ലാ....പോകൂ.... അവരുടെ പിന്നാലെ പോയി, മറികടന്ന് മുന്നിൽച്ചചെന്ന് തടുക്കൂ‘
‘എന്നേയും ചവിട്ടിമെതിച്ച് കടന്നുപോയാലോ ?
‘ഫ ; ഭീരൂ.....പോകാനാ പറഞ്ഞത്’
മനസ്സലറി.
‘പെറ്റിട്ടാൽ പോറ്റാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ, പിന്നെ എന്തിനതു ചെയ്തു? പോറ്റിയവൻ രക്ഷകനാണ്, രക്ഷകനു ശാസിക്കാനും, ശിക്ഷിക്കാനും അവകാശമുണ്ട്’
മനസ്സിന്റെ ധൈര്യം, കാലുകൾ കടംകൊണ്ടുനടന്നു...അല്ല...ഓടി...ഗേറ്റ് വലിച്ചുതുറന്നു.

“ ജയ് കാളി മാതാ !!!!!! ”

അടുത്തെവിടെയോ സമുദ്രം അലറുന്നതുപോലെ; ‘ഹിന്ദുക്കളുടെ‘ രണഭേരി.
ഓട്ടത്തിനെ തടുത്തുകൊണ്ട് മുഖത്ത് ശക്തിയായി പ്രകാശം വന്നുപതിച്ചൂ. പിന്നെ അല്പം തിരിഞ്ഞ് വെട്ടം അരികിലെത്തി അണഞ്ഞു. മോട്ടോർ സൈക്കിൾ;
അനുജൻ നൈറ്റ് ഷിഫ്റ്റ് കഴിഞ്ഞ് എത്തിയതാണ്. ഒരു കാൽ തറയിലൂന്നി, മോട്ടോർ സൈക്കിൾ ബാലൻസ് ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൻ :

“ചേട്ടാ.. വേഗം അകത്തുകടന്ന് ലൈറ്റെല്ലാം അണച്ച് കിടക്കണം. ആരു വന്നുവിളിച്ചാലും ഗേറ്റു തുറക്കണ്ടാ. ആകെ ബഹളമാ... ചേട്ടനെയെങ്ങാനും പുറത്ത് കണ്ടാൽ....?

“തെരുവിലെന്താ നടക്കുന്നത് ?”

എന്റെ ശബ്ദത്തിൽ രോദനത്തിന്റെ ലയം ഇഴതുന്നിയത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

“മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ കിടന്ന പ്രവീൺ മരിച്ചു”
“ മൈ ഗോഡ്....... !”

ഇപ്പോൾ ശബ്ദം തീർത്തും രോദനത്തിൽ മുങ്ങിപ്പോയി.

“തെരുവിലെ മുസ്ലീംദേവാലയത്തിലേക്കു ഹിന്ദുസംഘടനയുടെ പട നീങ്ങിക്കഴിഞ്ഞൂ. എതിർപാർട്ടിക്കാരും പടയൊരുക്കം നടത്തുന്നുണ്ട്.”

കർണ്ണങ്ങളിൽ, കത്തി രാകുന്നതിന്റേയും, വടി വീശുന്നതിന്റേയും ആരവം.

“ ബോലോ...തക് ബീർ”

മറ്റൊരു തീവരം ഇരമ്പിയാർക്കുന്നൂ. പിന്നിൽ അനുജൻ എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചുപറയുന്നു.ഒന്നും വ്യക്തമായില്ല. ഓടുകയായിരുന്നു.
നാട്ടിലെ പെരുംതച്ചനാണ് കൃഷ്ണനാശാരി, ഭരതന്റെ പിതാവ്. വീടു വയ്ക്കുന്നതിനും കിണറു കുഴിക്കുന്നതിനും കുളം കുഴിക്കുന്നതിനുമൊക്കെ ‘സ്ഥാനം’ കാണുന്നത് ഇന്നും കൃഷ്ണനാശാരിയാണ്. നിലവിളക്കും നിറനാഴിയുംവച്ച് കൃഷ്ണനാശാരി സ്ഥാനംകണ്ട് ഹരിഹരൻ മേസ്തിരി പണിത മുസ്ലീംദേവാലയം തകര്‍ക്കാനാണ് ഭരതനും കൂട്ടരും പോയിരിക്കുന്നത് .........
എന്റെ കാലുകൾക്കു വേഗം കുറയുന്നുവോ ?
ജമാ‍അത്തിലേക്കുള്ള ദൂരം കൂടുന്നുവോ ?

“ ജയ്...കാളീ മാതാ ! ”

ആർത്തലച്ച് സമുദ്രം അടുത്തെത്തി. തടുക്കാനായി നടുറോഡിൽ കൈ നിവർത്തിനിന്നു. പക്ഷേ ആ കുത്തൊഴുക്കിൽ ഒലിച്ചുപോയി. അലയിളക്കത്തിൽ മറിഞ്ഞുവീഴാൻതുടങ്ങുമ്പോൾ, ആരോ കൈയെത്തിപ്പിടിച്ച് കരയിലൊതുക്കിനിറുത്തി.
“എന്താ ചേട്ടാ... ഈ കാട്ടണെ...വട്ടായോ? ചേട്ടനെ അറിയാത്തവരായി പലരുമുണ്ട് ...ഈ കൂട്ടത്തിൽ....ഞാൻ പിടിച്ചുമാറ്റിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ?”

ഭരതന്റെ മുഖത്ത് ദ്വേഷ്യഭാവം....

“ചവിട്ടിയരയ്ക്കട്ടെ....കൊന്നുകൊലവിളിക്കട്ടെ, അതിനുള്ള പുറപ്പാടാണല്ലോ,അല്ലേ... ?
വിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു. !
നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചൂ........ !
യാചിച്ചു .. !

“ ഭരതാ ദയവായി മുസ്ലീംപള്ളി തകർക്കരുത് ”
അവന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചൂ, ദിഗന്തങ്ങളിൽ അതു മാറ്റൊലിക്കൊണ്ടൂ. രാവണന്റെയോ, ഹിഡുംബന്റെയോ, ഭീമന്റെയോ ദുശ്ശാസനെന്റെയോ, ഇദിഅമീന്റയോ, ഗോഡ്സെയുടെയോ ജിന്നയുടേയോ ആരുടെ മുഖമാണ് അവൻ കടംകൊണ്ടത്.......... ?

“ഭരതാ... നിന്റെ അച്ഛനാണ് ആ ദേവാലയത്തിന് സ്ഥാനം കണ്ടത് !”

ചിരി നിറുത്താതെ അവൻ ഗർജ്ജിച്ചു.

“അത് തകർന്നടിഞ്ഞിട്ട് നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞൂ “

ചിരി മാഞ്ഞ മുഖത്ത് കോപത്തിന്റെ വേരോടി., തേരിലിരുന്ന് യോദ്ധാവിന്റെ ഞാണൊലി.

“ കോണ്ട്ട്രാക്റ്റർ സൈനുദീൻ കുറഞ്ഞ തുകയ്ക്കു ലേലംവിളിച്ച് നിർമ്മിച്ച നമ്മുടെ ശിവക്ഷേത്രം അവന്മാർ ബോംബുവച്ചുതകർത്തു; പൂജാരിയെ വെട്ടിക്കൊന്നു. തല റോഡിൽകിടന്ന്കിളിത്തട്ടുകളിക്കുന്നു.
എന്താ,അതറിഞ്ഞില്ല അല്ലേ ?”

ഭഗവാനേ! ഇത്ര ക്ഷണത്തിൽ, ഇത്രയൊക്കെ നടന്നോ....!

“ ഭരതാ നിങ്ങളെന്തിനു പഞ്ഞിക്കെട്ടിന് തീ കത്തിച്ചൂ... അത് ആളിപ്പടരില്ലേ...? യുദ്ധം മതിയാക്കൂ... അണികളെ തിരിച്ചുവിളിക്കൂ...രക്ഷാബന്ധനമഹോത്സവം കൊണ്ടാടി, പരസ്പരം കൈത്തണ്ടയിൽ രാഖി കെട്ടി സൗഹൃദം പങ്കിടുന്നവരല്ലേ നമ്മൾ.നമ്മളിൽ ആരാണ് മതഭ്രാന്തിന്റെ കടുത്ത വിഷം കുത്തിവച്ചത്?”

അതൊന്നും കേൾക്കാൻ ഭരതനുണ്ടായിരുന്നില്ല... അവൻ തിരക്കിലായിരുന്നു.
കാറ്റിനു നിണത്തിന്റെ മണം;
പോർവിളിയുടെയും, ദീനരോദനങ്ങളുടെയും ശബ്ദം അസഹ്യമാകുന്നു.
ശരിരം തളരുന്നു.......
പൈദാഹം വളരുന്നു..
കുരുക്ഷേത്രഭൂമിയിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാകുന്നു
എന്റെ മുസ്ലീംബന്ധുക്കളേയും സഹോദരന്മാരേയും കാലപുരിക്കയക്കുന്ന, എന്റെ സഹോദരന്മാരെ എയ്തുവീഴ്ത്താനുള്ള ഗാണ്ഡീവം എന്റെ കൈയിൽനിന്നു വഴുതിവീണിരിക്കുന്നു. എവിടെ...എവിടെയാണ്, എനിക്ക് ആത്മബലം നല്കാറുള്ള, ഉപദേശം തരാറുള്ള എന്റെ സാരഥി...
അങ്ങ് എവിടെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു....??
ഈ കുരുക്ഷേത്രഭൂമിയിൽ തളർന്നിരിക്കുന്ന ഞാനിനി എന്താണു ചെയ്യേണ്ടത്? 

“പോകൂ.. സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോകൂ... കണ്ണും കാതും മൂടി കമി ഴ്ന്നുകിടന്നുറങ്ങൂ..അല്ലെങ്കിൽ .... ? .“അല്ലെങ്കിൽ.. “ പറയൂ ,അതാണെനിക്കറിയേണ്ടത് ?”

“ അകത്തളത്തിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന ആയുധമുണ്ടല്ലോ..! അതെടുത്ത് വരൂ. എന്നിട്ട് ഭരതന്റെ പക്ഷം ചേർന്ന് ശ്രീരാമനാകൂ... അല്ലെങ്കിൽ; ദുര്യോധനന് കർണ്ണനാകൂ”

ഉള്ളിൽനിന്നു സാരഥി ഗർജ്ജിച്ചു. ആജ്ഞാസ്വരത്തിന്റെ ഉന്മാദത്തിൽ കാലുകൾക്ക് ചിറകുകൾ മുളച്ചു.അനുസരിക്കാത്ത സ്വന്തക്കാരെ മിത്രങ്ങളായി കാണാൻ എനിക്കിനി വയ്യ. അന്യവീട്ടിലെ കുട്ടിയെ ശാസിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഉത്കൃഷ്ടമാണ് തെറ്റ് ചെയ്യുന്ന സ്വന്തം വീട്ടിലെ കുട്ടിയെ ശിക്ഷിക്കുന്നത്.... അല്ലാ.... കൊല്ലുന്നത്!

എന്റെ നരച്ച മുടി കറുക്കുന്നു. ജരബാധിച്ച തൊലികൾക്ക് മിനുപ്പിന്റെ ചാരുത. ഞരമ്പിലോടുന്ന രുധിരത്തിനു ചൂടുപിടിക്കുന്നു. ഞാൻ യുവാവാകുന്നു. യുവത്വം ചിന്തിച്ചു. ചിന്തയിൽ, വീടിന്റെ രഹസ്യമുറിയിലിരിക്കുന്ന തോക്ക് തെളിഞ്ഞു. അതെനിക്കു തന്നത് കൂപ്പുകോണ്ടട്രാക്റ്ററായ നാരായണനാണ്. വിശ്വസ്തനായ സുഹൃത്തിന്റെ പക്കൽ രഹസ്യമായ് സൂക്ഷിക്കാൻ തന്നത്. നാരായൺ ആപ്തേ എന്നു ഞങ്ങൾ കളിയാക്കിവിളിക്കാറുള്ള എസ്.കെ.നാരായണൻ.
അടുത്തകാലത്തായിരുന്നൂ സംഭവം. ലൈസൻസ് പുതുക്കാനുള്ള സമയത്തിനിടയിൽ അത് സൂക്ഷിക്കാൻ എന്നെ ഏല്പിക്കുമ്പോൾ മറ്റൊരു സുഹൃത്തായ എം.ബഷീർ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.അദ്ദേഹം പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡന്റാണ്. കഴിഞ്ഞ ഇലക്ഷനിൽ കോൺഗ്രസ്സ്കാരോടൊപ്പം നിന്ന് മുസ്ലീലീഗിനുവേണ്ടി മത്സരിച്ചുജയിച്ച മേടയിൽ ബഷീർ.എന്റെ സഹപാഠിയും കുടുംബസുഹൃത്തുമാണയാൾ.

മുസ്ലീങ്ങളുടെ ചേരിയിൽ താമസിക്കാതെ, ഞങ്ങളുടെ സമീപത്ത് സ്ഥലം വാങ്ങി, വലിയൊരു വീട് വച്ച് താമസിക്കുന്ന,നാട്ടിലെ എറ്റവും വലിയ പണക്കാരിൽ ഒരാളാണ് മേടയിൽ ബഷീർ.ഭാര്യ മുംതാസ്, മകൾ സുൽത്താന എന്നിവർ മാത്രമടങ്ങുന്ന സന്തുഷ്ടകുടുംബം.
ആ വലിയ വീട്ടിൽ കാവലിനു വേണ്ടി, ഞാൻ തന്നെയാണ് ചെന്നയിലെ ഒരു സിനിമാ നടന്റെ ഗൂർഖയായിരുന്ന സീതാറാമിനെ ബഷീറിന്റെ വീട്ടിനു കാവൽക്കാരനായി കൊണ്ടുകൊടുത്തത്. കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്ത എനിക്കും മൈഥിലിക്കും സ്വന്തം മോളെപ്പോലെ ആയിരുന്നൂ, സുലു എന്നു വിളിക്കുന്ന സുൽത്താന. പതിനാലുകാരിയായ സുലുവിനെ കണ്ണെഴുതിക്കുന്നതും പൊട്ടു തൊടീക്കുന്നതും ഗായത്രീമന്ത്രം ചൊല്ലിപ്പഠിപ്പിക്കുന്നതും മൈഥിലിക്കു ഹരമാണ്.

‘സ്വാമിയെ.....അഴൈത്തോടി..... വാ .... സഖിയേ....ഇന്തെൻ......................‘

പുരന്തരദാസന്റെ തോടിരാഗത്തിലുള്ള കൃതി. സുലു നന്നായി നൃത്തംചെയ്യും. ഭരതനാട്യത്തിലെ ഭാവതാളലയങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട്. അവൾ അമ്മ എന്നു വിളിക്കുന്ന മൈഥിലിയാണ് അതിലും ഗുരു. എന്റെ വകയായി ശാസ്ത്രീയസംഗീതവും. സ്കൂൾ ഇല്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ സുലുവിന്റെ ചിരി ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ മണി കിലുക്കാറുണ്ട്.......

“ ജയ്.... കാളി മാതാ !!!”

സമുദ്രം പൊഴിമുറിച്ചടുത്തു.!

“ ബോലോ.....തക് ബീർ”

അടിത്തെവിടെയോ മറ്റൊരു വാരിധി ഇരമ്പിയാർത്തു.....!
പ്രളയം!!
കണ്ടിട്ടും കാണാതെ, കേട്ടിട്ടും കേൾക്കാതെ നടന്നൂ.
മഹാത്മന്റെ പാദങ്ങളിൽ തൊട്ടുപ്രണമിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാറിനു നേരെ നിറയൊഴിച്ച ഹിന്ദുവിന്റെ മുഖം;
അയാളുടെ കൈയിലെ തോക്കിന്റെ രൂപം നുഴഞ്ഞുകയറിയും നിവർന്നുകയറിയും തങ്ങളുടെ മതത്തിന്റെ പേരു പങ്കിലമാക്കുന്ന നസീറിന്റേയും മുഹമ്മദിന്റേയും കൈകളിലെ തോക്കിന്റെ രൂപം....
വീട്ടിന്റെ ഉള്ളറയിലെ തോക്കിന്റെ ദൃശ്യം.
ചുണ്ടിൽ ചിരി പടർന്നൂ....
അമർഷത്തിലാണ്ട വികൃതമായ ചിരി;
ചിരിയും ചിന്തയുമല്ലാ ഇപ്പോൾ വേണ്ടത്. പ്രവൃത്തിയാണ്......
നാലഞ്ചു വീടുകൾകൂടെ താണ്ടിയാൽ വീട്ടിലെത്താം. ഉള്ളറയിൽ കടക്കാം. തോക്കെടുക്കാം. സൃഷ്ടിച്ച അണികളുടെ നിരയെ നോക്കി സംഹാരകർമ്മം നിർവ്വഹിക്കാം.അവർ അമ്പരപ്പിൽനിന്നു മുക്തമാകുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ എനിക്കു പ്രായശ്ചിത്തംചെയ്യാം. ഈ തെരുവിലൊരു വർഗ്ഗീയലഹളയുടെ വിത്തു വിതയ്ക്കാൻ അനുവദിച്ചുകൂടാ.

“വാതിൽ തുറക്കടാ..നായേ....ഇല്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ ചവിട്ടിപ്പൊളിക്കും”

“വേണ്ട സാഹേബ്.....സീതാറം ഹിന്ദുവാണ്.....മുസ്ലീമിന്റെ വീട്ടിൽ കടക്കാൻ,ഈ സമയത്ത്സീതാറാം തടസ്സമാവില്ല”

വളരെ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സീതാറം ഗേറ്റ് തുറന്നുകൊടുത്തു
സീതാറം അടക്കമുള്ളവർ.തീപ്പന്തങ്ങളുമായി,ബഷീറിന്റെ വീട്ടിനുള്ളിലേക്കു കടന്നുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഓടി, അടുത്തെത്താൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് ഞാൻ.... കാലിനു ഭാരക്കൂടുതൽ...... അകത്ത് അട്ടഹാസത്തിന്റേയും ദീനരോദനത്തിന്റേയും ശബ്ദസമ്മിശ്രം.
വീട്ടിന്റെ പിന്നിലൂടെ ആരോ ഇറങ്ങി, ഓടുന്നു.... സുലു.. എന്റെ സുലു......

“ നില്ക്കെടീ.. അവിടെ”

ഇന്നലെവരെ, ‘മേംസാബ്’ എന്നു വിളിച്ച്, പോകുമ്പോഴും വരുമ്പോഴും, ഗേറ്റ് തുറന്നുപിടിച്ച് സല്യൂട്ട് ചെയ്തിരുന്ന സീതാറാമാണ് അവന്റെ ഭാഷയിൽ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത്. സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് ഓടുന്ന സുൽത്താനയുടെ പിന്നിൽ, വെറിപൂണ്ട കാട്ടുമൃഗത്തെപ്പോലെ ഓടുകയാണവൻ.
മെയിൻ റോഡിന്റെ വശത്തുള്ള അക്കേഷ്യാമരങ്ങള്‍ക്കിടയിലേക്ക് അവൾ ഓടിമറയുമ്പോഴും, വരില്ലാ എന്നറിഞ്ഞിട്ടും,

“ വാപ്പാ....വാപ്പാ...”

എന്നവൾ ഉറക്കെ വിളിക്കുന്നുണ്ട്...... മാസങ്ങളായി, അവളുടെ വീട്ടിൽ, അവൾക്കുവേണ്ടി കാവൽ നിന്ന, അവരുടെ ശമ്പളം പറ്റി ജീവിച്ചിരുന്ന സീതാറാം ഇപ്പോൾ കാവൽക്കാരനല്ല ‘ഹിന്ദുവാണ് ‘. അവന്റെ ലക്ഷ്യം യജമാനത്തിയല്ല; സുൽത്താന എന്ന മുസ്ലീംപെൺകുട്ടിയാണ്!

“അവള്‍ വിളിക്കുന്നത് നിന്നെയല്ലേ...? അവളെ രക്ഷപ്പെടുത്തേണ്ട വാപ്പയല്ലേ....നീ, പോകൂ....നിന്റെ മകളെ രക്ഷപ്പെടുത്തൂ”

സാരഥി ഉള്ളിൽനിന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.
അവൻ തെളിച്ച പാതയിലൂടെ ഓടി.
ബഷീറിന്റെ വീട്ടിലെ അട്ടഹാസം ദൂരത്തായി....
അക്കേഷ്യാക്കാടിനിടയിലൂടെയാണ് ഇപ്പോൾ ഓടുന്നത്.
അടുത്തെവിടെയൊ അമർത്തപ്പെട്ടതും ഏതോ ഗുഹാമുഖത്തുനിന്നു പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതുമായ കരച്ചിൽ. അതോടൊപ്പം ഇരയെ നേരിടുന്ന ഹിംസ്രത്തിന്റെ സ്വരം കടംകൊണ്ട സംസാരം. ഹിന്ദിയിലാണ്......

“ അന്ന് കൽക്കട്ടാ തെരുവിൽ അഴിഞ്ഞാടിയ. ചെകുത്താന്മാർ, കണ്മുന്നിൽ വച്ച് എന്റെ അമ്മയേയും, പന്ത്രണ്ടു വയസ്സ് മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ... പാവം... അനുജത്തിയേയും ഇതുപോലെ വേദനിപ്പിച്ചുരസിച്ചപ്പോൾ... എനിക്ക് എതിർക്കാനുള്ള ശക്തിയില്ലായിരുന്നു.ഉണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ....ഞാൻ... ബന്ധനത്തിലുമായിരുന്നു... അന്നു കത്തിപ്പടർന്ന തീ ഇത്രയും കാലം മനസ്സിൽ ജ്വലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നൂ... എന്നെങ്കിലും... സമയം ഒത്തുവരുന്നതുംകാത്ത്........ ഒന്നെങ്കിൽ ഒന്ന് ... അത്രയും ആയല്ലോ.”

മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ, കരിയില പുതഞ്ഞ നിലത്ത് വായയും കൈകളും കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന എന്റെ മകളുടെ പുറത്ത് താളത്തിൽ, ആവേശത്തിൽ ചലിക്കുന്ന സീതാറാം, പക തീർക്കുകയാണ്. എന്നോ, ആരോ ചെയ്ത പാതകത്തിന്റെ പക. അവൻ കിതപ്പിലൂടെ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നൂ..... ഇസ്ലാമിന്റെ ശരീരത്തിൽ തുളച്ച് കയറുന്ന ഹിന്ദുവിന്റെ ഖഡ്ഗം ഏറ്റുന്ന സുഖത്തിന്റ വിദ്വേഷത്തിന്റെ, വിജയത്തിന്റെ പൊട്ടിച്ചിരി.....

“ നീയും... നോക്കിനിന്ന് രസിക്കുകയാണോ, ഹിന്ദുവേ.?”

‘‘ അല്ലാ‍...അല്ലാ... അരുതാത്തത് കണ്ടപ്പോഴുള്ള ഞെട്ടലിൽ,തരിച്ചുനിന്നുപോയതാണ്”

സീതാറാമിന്റെ, അയഞ്ഞു താണ കാക്കി പാന്റ്സിന്റെ ബൽറ്റിൽ കുടുക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന ‘കൃപാണ്‍’, ‍ നിലാവെട്ടത്ത് കണ്ടു.
പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിക്കാൻ സമയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവനറിയുംമുൻപേ, . തുകലുറയിൽനിന്നു കൃപാണ്‍ ഊരിയെടുത്തു. നിമിഷാർദ്ധം;അവന്റെ മുതുകിൽ ആ കത്തി കുത്തിയിറക്കി. ഒരു അലർച്ചയോടെ അവൻ വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞുവീണു. രക്തംപുരണ്ട കത്തികൊണ്ടുതന്നെ സുൽത്താനയുടെ, സുലുവിന്റെ അല്ല, എന്റെ മകളുടെ കൈകാലുകളിലെ കെട്ട് ഞാൻ അറുത്തുമാറ്റി. പിന്നെ ഒന്നും ഉരിയാടാനാവാൻ കഴിയാതെ നിശ്ചലനായി,
അവൾ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു.... നഗ്നയായി.... നിസ്സംഗയായി, പിന്നെ ചുണ്ടിലെവിടെയോ പൊട്ടിമുളച്ച ചിരിയെ കൂട്ടുപിടിച്ച് നാവനക്കി.

“ മിസ്റ്റർ...നായർ ; എന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ...? ഞാൻ സുൽത്താന...ഒരു മുസ്ലീംപെൺകുട്ടി.... വൈകിക്കണ്ടാ....അയാൾ അപൂർണമാക്കിയ പ്രക്രിയ നിങ്ങൾക്ക് പൂർണ്ണമാക്കാം, കൈയും കാലുമൊന്നും കെട്ടണ്ടാ. എതിർക്കുകയോ, കരയുകയോ ചെയ്യില്ലാ.... ങും.... വേഗമാകട്ടെ”
കൈയിലെ കത്തി വിറച്ചൂ, ശരീരം വിറച്ചു, മനസ്സ് വിറച്ചൂ, ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി....

“ മോളേ”

“ അല്ലാ... മുസ്ലീംപെൺകുട്ടി... വരൂ... എന്തിനാ താമസിക്കുന്നത് ?”

കത്തി, അറിയാതെ നിലത്തു വീണു. ഞാൻ കരയുകയായിരുന്നു... ഉറക്കെ.. ഉറക്കെ... ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെപ്പോലെ....
അവൾ അടുത്തു വന്നു... നിന്നു....

“ കരയണ്ടാ... അങ്ങേയ്ക്ക് ഒന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടില്ലല്ലോ..?”

“നഷ്ടപ്പെട്ടു മോളേ.. സൃഷ്ടിച്ചതു നഷ്ടപ്പെട്ടു.....മനസ്സ് നഷ്ടപ്പെട്ടൂ..... മകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടൂ.... എന്റെ പോറ്റമ്മയേയും എനിക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു, സംസ്കാരവും.”

വേഗത്തിൽ, തടുക്കുംമുൻപേ, അവൾ തറയിൽനിന്നു കൃപാണ്‍ എടുത്ത്, ചിരിച്ചുകൊണ്ട്, ചിരിയിൽ കരച്ചിൽ ഇടകലർത്തി എന്റെ നേരെ നോക്കി . പിന്നെ കത്തി സ്വന്തം വയറ്റിൽ കുത്തിയിറക്കി. വേദന കടിച്ചമർത്തി എന്റെ പാദങ്ങളിൽ കൈ തൊട്ടിരിന്നു :

“ മതിയാക്കാൻ പറയൂ..... അച്ഛാ...

ഇനിയെങ്കിലും....ഇതൊക്കെ... അങ്ങയുടെ സുഹൃത്ത് ബഷീറും മകളെന്നു വിളിക്കുന്ന ഈ സുൽത്താനയും, മറ്റേതോ തെരുവിൽ, വിലാസിനിയും, വിവേകാനന്ദനും, ജോസഫും ബദറുദ്ദീനും..... മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നൂ...ഈ മനുഷ്യക്കുരുതി എന്തിനാണ്...... ?”
മരണത്തെ കൈയെത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന എന്റെ സുലുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ സാരഥിയോട് അതേ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചൂ. അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല, മൌനിയായി.ആ മൗനം ഞാൻ കടംകൊണ്ടു......
ഇരു വശങ്ങളിലുമായി സീതാറാമും, സുൽത്താനയും...... !
അല്ല രണ്ടു മരങ്ങൾ.............. !
ഞാനിപ്പോൾ കാട്ടാളനാണ്, രത്നാകരൻ എന്ന കാട്ടാളൻ...........!
ഇരു വശങ്ങളിലും നോക്കി ചുണ്ടുകള്‍ ചലിപ്പിച്ചു.......!
ആമരം , ഈമരം............ !
ലോപിച്ച ചൊല്ല് രണ്ടക്ഷരത്തിലൊതുങ്ങി..... – രാമ -..... ,ആവർത്തിച്ചൂ
തറയിൽനിന്ന് എന്നെ മൂടിക്കൊണ്ട് പുറ്റ് വളർന്നുവരുന്നു.വേഗത്തിൽ,
പുറ്റ് എന്നെയാകെ മൂടിക്കഴിഞ്ഞൂ.....
എന്നാണിതു തകരുന്നത്............. ?
എപ്പോഴാണിതു തകരുന്നത് ........ ?
എന്നെ പൊതിഞ്ഞ വല്മീകം തകർന്നു.. എന്നാണു ഞാൻ-
‘ മാനിഷാദ’ പാടേണ്ടത്............ ?
00000000000000000000000000000000000000000000000000000